Yüreğimiz aşka tabi®
Yumruklarımız aşka
Sıkmak icap ederse
SKRZ
Nokta.
İşit doğunun halkı! Batının halkı işit! Sen de işit sevgilim! Yüreğindeki fermanla (altı çizilsindir) yumruğunu sıkan bir halk daha. daha demin inmiş bir ayet gibi serinletir dünyayı. (bkz: iklim değişikliği) Bak cehennem gibi kaynayan şu dünyaya bak birazcık serinledi. Sen ki aşka tabi yumruklarla uygun adımlarken yeryüzünü (bkz:ölmeden önce yapılacak şeyler) çekilen resim onurlu insanların yüreğine astığı bir muskadır bilesin. (bilesiniz! bileler!) Onlar Kabil’e tabi sen Habil’esin. (bilesin ha bilesin!) Gazze’ye uygulanan bu vahşi ablukayı(™) delmek için avuç avuç güneşle, karanlığı yırta yırta yürüdün yürümekten korkulan yolu. Yürüdün ki yürüyüşün insanlığı tazeledi. (Neşet Ertaş’tan tüm sevip de kavuşamayanlar için geliyor: “insanlığın f5 tuşu neredesin sen”. Kavuşup da sevemeyenler Alt+F4 lütfen.) Soktun kendini bir bıçak gibi zulmün bağrına. Musa gibi yardın zulmün denizini. İsa gibi dirilttin ölmüş insanlığı. Muhammed gibi doğrulttun eğrilen kalplerimizi.
Senin yüreğindeki ilah ©
Onların silahındaki mermilerden daha da büyük
Ve senin ki budandığın yerden fışkırıyor ellerin
Tamam öptüm sevgilim.
Mustafa ÇALIŞKAN
Sanki beyaz bir duvak düşlerine çekilmiş
Nazlı bir gelin gibi bezenmişsin Erzurum
Toprağına tarihin gözyaşları ekilmiş
Devlete mihenk denen taş senmişsin Erzurum.
Esarete çekilen kılıç sen değil misin?
Destanların bağrında ilk ve son değil misin?
Bayrakta dalgalanan şu al kan değil misin?
Gavura eğilmeyen baş senmişsin Erzurum.
Uyan ey aziz şehrim! Uyan harap olmuşsun
Evvel kala imişsin şimdi turab olmuşsun.
Binlerce Nene Hatun toprağına uzanmış
Ve İbrahim Hakkılar Mevla’yı sende anmış
Türkeli hürriyeti evvel sende kuşanmış
Sonsuzluğa dökülen yaş senmişsin Erzurum.
Çehrene zemherinin sert bakışı oyulmuş
Bağrına heybetlerin en ulusu koyulmuş
Sende iman taş ile toprak ile yoğrulmuş
Kuru ekmek bandığım aş senmişsin Erzurum.
İşit ey aziz şehrim! İşit talan olmuşsun
Evvel handan imişsin şimdi nalan olmuşsun.
Mustafa ÇALIŞKAN
Yine bir hıçkırık tutar rahmini yeryüzünün
Kılıçları asarlar bir çocuğun kalbine
Huylanır göğsümüzde bekleşen ejderhalar
Ve bir bebek boy verir ağabeyimin renginden
Ve onun kundağına üşüşen kanaryalar
Kendi seslerini söküp onun sesine katarlar
Çılgınlığa saplanan bir hançer kadar narin
Bebeğim kulağına akıtılan bu ezan.
Ansızın geldin tazelendi yeryüzü
Yüzünde ay lekesi sen de hüzne düşüldün
Emziğin ki tan vakti fışkırandan yontuldu
Uyu sana bulutlardan düşler yontalım
Yağmurdan yana doğurdu seni anan
Biz tufana inandık yavrum sen de inan.
Vaktidir yağmuru al dünyaya sapla.
Gökyüzü mü dedin onu biz orya koyduk
Evet, sen de geciktin çekildi tüm melekler
Boşaltıldı yeryüzü
Gökyüzünün rengini çirkin adamlar çaldı
Çürümediysek kindir bizi ayakta tutan
Bizi bir mavi ırmak eyleyen dünyaya doğru
Geciktin yavrum yeryüzünün bekareti kalmadı
Babil’de yağmalandı ağzı insanın
Golgotha’da gökyüzü eski usul anıldı:
"Eli eli lema şevaktani"
Sonra kalktı ve yürüdü
Yürüdü kalbini yeryüzüne yayıp bir resul
Noksandı tamamladı dünyayı
Babası dönmeyen çocuk kırgınlıkları yokladı bizi
Bizi sonra mermilere doğru büyürken gördüm
Kan seğirtti çölün kalbini kemiren pınara
Sınandı rüzgarımız
Göğümüz incitildi
Hiroşima’da düştü bir kaç güzel kırlangıç
Yahudi bir gelincik okşandı Kudüs’te
Tevrat’a uzak kana yakın ellerce
Biz secdedeydik yeryüzünün temeli atılırken
Siz nerdeydiniz, alnınız elleriniz...
Vakitsiz geldin yavrum dünyayı utandırdın
Su gibi akmak yasamızken bizim
Susuzluğa ertelendik
Seni de kattık kokumuza böylece büyürsün
Ağzın ki toprak ile söyleşmeye alışır
Yüzümüz yavrum senin de yüzüne bulaşır.
Vaktidir yüzümüze bir gülüş sapla.
Mustafa ÇALIŞKAN
